کد مطلب:28485 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122
ما برای فرو نشاندن جنگ و برپاداشتن كتاب خداوندعز وجل از مدینه خارج شدیم تا حدود الهی در میان افراد بالا دست و فرودست، چه زیاد باشند و چه كم، به اجرا درآید [ و بر این راه، ادامه می دهیم] تا خداوند، ما را از آن باز دارد. نیكان و بزرگان بصره با ما بیعت كردند و اشرار و اوباش به مخالفت با ما برخاستند و ما را با اسلحه به عقب راندند و [ نیز] در ضمن سخنان خود [ و برای تهدید ما] گفتند: ما اُمّ المؤمنین را به گروگان می گیریم تا آنان را به حقْ فرمان دهد و بر آن، وا دارد. خداوند، روش مسلمانان را مكرّر به آنان گوشزد نمود، تا وقتی كه عذر و بهانه ای باقی نمانْد.قاتلان امیر المؤمنین (عثمان) را به جنگ طلبید. آنان به خانه ها خزیدند و كسی جز حرقوص بن زهیر نمانْد و خداوند سبحان، از او انتقام خواهد گرفت- إن شاء اللَّه- و آنان همان گونه بودند كه خداوندعز وجل توصیف كرده بود. شما را به خداوند سوگند می دهیم كه قیام كنید، همان گونه كه ما قیام كردیم.ما و شما، خداوندعز وجل را ملاقات خواهیم كرد.خداوند، عذری بر ما باقی نگذارْد و آنچه بر عهده ما بود، به انجام رسانیدیم. مانند همین نامه را برای كوفیان و مردم یمامه و اهل مدینه نیز نوشتند.[1].
2180.تاریخ الطبری- به نقل از محمّد و طلحه، در گزارش جملیان-: آنان [ طی نامه ای] به مردم شام، كارها و اهداف خود را [ چنین] نوشتند: